هرچند یک روند صنعتی واقعی بخارشویی وجود دارد، در حیطه قالیشویی، "بخارشویی" در حقیقت همان استخراج آب می باشد که به صورت تخصصی آن را با عنوان HWE می شناسند. روش استخراج آب از تجهیزاتی استفاده می کند که آب گرم را روی فرش (گاهی به همراه مواد شیمیایی تمیزکننده) اسپری می کنند. به صورت همزمان آب به همراه هر گونه کثیفی محلول یا نامحلولی تخلیه می شود. بسیاری از تولید کنندگان فرش استخراج آب گرم حرفه ای را موثرترین روش قالیشویی می دانند. بخار واقعی ممکن است بافت های فرش دست ساز را خراب کند و مشخصات آن را از بین ببرد و این از آن جهت است که این مشخصات در هنگام استفاده از گرما به وجود می آیند. فرش هایی که الیاف طبیعی مثل پشم دارند ممکن است آب بروند.
تجهیزات استخراج آب گرم می تواند یک دستگاه قابل حمل باشد که به یک پریز برق وصل می شود یا یک قالیشویی کامیون سوار باشد که از سوی کامیون یا تریلر به شلنگ های بلند نیاز دارد. تجهیزات کامیون سوار می توانند زمان که برق در دسترس نیست مورد استفاده قرار بگیرند اما شلنگ های مورد نیاز برای قالیشویی سوار بر کامیون و حرفه ای قابل حمل، ممکن است باعث شوند مشکلاتی به وجود بیایند. برای مثال ممکن است باعث شوند لای درب باز بماند و از این طریق کودکان و حیوانات خانگی گم شوند.
هوای تهویه شده نیز ممکن است زمانی که درب برای شلنگ ها باز است اتلاف شود. این روش صدای اتاق در حال تمیز شدن را به حداقل می رساند ولی ممکن است صدا و آلودگی صوتی ایجاد کند و باعث آزار همسایگان شود. هر چند که این روش بسیار سریع تر از تجهیزات قابل حمل می باشد.
استخراج آب گرم روشی است که بسیاری از تولید کنندگان فرش آن را ترجیح می دهند و این از آن جهت است که این روش گرد و خاک و ذرات سایشی بیشتری را از بین می برد. استخراج تا به الان مهم ترین مرحله در روند استخراج آب گرم بوده است. از آن جایی که روش استخراج آب گرم خیلی بیشتر از روش های دیگر از آب استفاده می کند، استخراج مناسب و جریان هوا برای کمک به خشک شدن و جلوگیری از قهوه ای شدن الیاف ضروری هستند. زمان خشک شدن همچنین می تواند توسط استفاده بیشتر از هواکش و رطوبت سازها و استفاده از تهویه بیرونی کاهش یابد.
بسیاری از دستگاه های خشک شویی فرش بر دستگاه های تخصصی تکیه می کنند. این دستگاه ها معمولا دستگاه هایی با "رطوبت کم" (VLM) هستند. این دستگاه ها به صورت قابل توجهی در بازار زیاد شده اند و دلیل آن زمان کوتاه خشک شدن آن ها می باشد. خشک شویی و دستگاه های با "رطوبت کم" معمولا بسیار سریع تر است و نسبت به روش استخراج آب گرم به زحمت کمتری نیاز دارد. لازم به ذکر است که این روش نسبت به استخراج آب گرم گرانتر و زمان بر است.
روش های دیگری از قالیشویی وجود دارند که بسیار از طبقه بندی صنعتی قدیمی تر هستند و درجه های متفاوتی از تاثیرگذاری دارند و به عنوان مکمل هایی برای روش های تمیز کردن کامل تر پذیرفته شده در این صنعت به کار می روند.
جارو برقی از پمپ های هوا برای ساخت واحدهای جزئی استفاده می کند تا گرد و خاک و کثیفی را معمولا از زمین و فرش ها به سمت خود بکشد. تجهیزات مدرن قالیشویی از سری های جاروی دوار برای تمیز کردن کامل فرش استفاده می کنند.
برگ های چای و چمن در گذشته برای تمیزکردن زمین و جمع کردن گرد و خاک فرش برخلاف ریسک لک کردن آن رایج بود. جوهر با استفاده از لیمو یا اسید اسکالیک و کربنات آمونیوم پاک می شد؛ روغن با نان سفید یا خاک رس؛ لکه های چربی با تربانتین؛ بنزین سنگین هم یکی از مواد تمیز کننده کلی دیگر بود.
به صورت کلی هر چه قدر مواد لک کننده بیشتر در فرش باقی بمانند، احتمال تغییر رنگ دائمی فرش حتی در صورت از بین رفتن کامل مواد لک کننده افزایش میابد.

منبع: http://baseblog.parsiblog.com/Posts/7/%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%8A%D8%B4%D9%88%D9%8A%D9%8A+%DA%86%D9%8A%D8%B3%D8%AA+%D8%9F/